Toch even een iets uitgebreider verslag. Ik heb vandaag wat lome dijbenen en wat stramme schouderbladen, maar dat is het dan wel. Vanmiddag een stukje met mijn vrouw op de gewone fiets gereden en had moeite om haar op de viaducten bij te houden. Ik reed in mijn nieuwe mooie shirt en werd door iedereen volstrekt genegeerd, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat je als 50+ er een halve triathlon hebt volbacht.
Ik heb meer dan een dozijn OD's en kwarttriathlons gedaan de laatste jaren maar nooit heb ik zo'n goede organisatie en locatie meegemaakt. Je parkeerde je auto in een parkeergarage waar ook de transitiearea was, was letterlijk 20 meter lopen van mijn auto naar de TA. En van daar een uitgang naar een plein waar het parc fermee was en dat grensde aan het water waar de start en finish van het zwemmen was.
Het gedoe met de zakken viel me ook mee. In de blauwe zak de loopspullen, slechts schoenen, sokken en een petje. In de rode de fietsspullen, gezien het mooie weer alleen helm, bril en garmin. Die garmin geeft de zwemafstand toch niet goed weer en ik vind het uitrekken van het wetsuit lastiger uit te trekken.
Voor het zwemmen had ik 40 minuutjes over de 1900 meter uitgedacht. Ik startte helemaal achteraan in het veld van naar later bleek 490 deelnemers. Rustig zwom ik een heel grote groep tot de 1e boei die meters hoog boven de horizon uitstak, was niet te missen dus. Het water was heerlijk helder en de waterplanten kon je onder je zien, er was door de organisatie goed gemaaid, dat heb ik ook wel eens anders meegemaakt. In het Gooimeer bij de triathlon van Huizen bleef er steeds wier aan je armen hangen. Ik zag dat er nog vele achter mij zwommen en ik had het idee dat ik mijn normale tempo haalde. Je zwom in een driehoek en op weg naar de 2e boei kwam ik tussen de vele gele badmutsen een paar rode tegen, dat waren de zwemmers die 70 minuten daarvoor gestart waren op de LD en die zwommen wel heel erg langzaam.
Na de 2e boei op weg naar de torenflats bij de start, een mooi richtpunt weer, kreeg ik wat krampjes in mijn kuiten. Ik had bij een eerdere triathlon in Huizen meegemaakt dat die pijn in mijn kuit later bij het lopenoverging in een serieuze spierscheuring in de laatste km waardoor ik met moeite wandelend over de streep kwam en een maand bij de fysio klant was. Even voeten in 90 graden stand zetten, bijna stilvallen, en daarna ging het weer. Een keer moest ik even op mijn rug gaan en mijn tenen goed naar me toe trekken, was een fikse krampaanval. Al met al kon ik bij de uitstapplaats, een mooie brede houten helling met tapijt, redelijk joggen en zo ging het naar T1. Eerst even lachen naar de fotograaf, hopelijk sta ik er een beetje goed op, pak los ritsen en de armen ontbloten en met de groep meehobbelen naarT1 in de garage, ik zag nog vele fietsen staan dus dat gaf me een goed gevoel. Pak uit, rode zak van de haak, helm en bril op, garmin aandoen, pak, badmuts en zwembrilletje in de rode zak, terughangen en looppas weer de garage uit.
Naar ik nu weet was mijn tijd 43 minuten inl wissel, dus zeg 40 minuten netto zwemmen, zonder de kramp had het een minuutje sneller gekund. Ik had de 430e zwemtijd van de 490, eigenlijk niet zo best, maar over het algemeen was het niveau van de deelnemers niet misselijk.
Het PF waar de fietsen staan was heel ruim opgezet, je hoefde niet bang te zijn dat de fiets van je buren strak tegen de jouwe aan zou staan. Bij de balk soepel op mijn fiets gesprongen, voetjes er boven op en gaan. Na een hondertal meters zat ik al in mijn schoenen en in de juiste houding. Eerst wat smalle paden en daarna een brede weg, het eerste stuk hadden we wat wind mee en ik haalde vele fietsers in, na een km of 20 kregen we de wind pal tegen en zakte mijn snelheid van 36 km terug naar 30 en later zelfs naar 28, de wind was echt pittig en ik haalde tientallen deelnemers in die volgens mij de 25 niet haalden. Zo ging het tot aan de afslag vlak voor Lelystad, ik schat dat ik zo'n 100 mensen inhaalde en ik werd zelf door 3 of 4 mensen ingehaald. Dat kwam, zo wist ik ook wel, omdat ik toch tamelijk achteraan in het veld zat en de beste fietsers vaak ook beter kunnen zwemmen dan ik. Maar dat vele inhalen was wel motiverend. ook haalde ik veel rode rugnummers in, van de LD, echt respect voor diegenen. Die moesten straks nog een keer die 30km pal tegen boven op de dijk. Van de natuurschoon heb ik bijna niks gezien, steeds dook er wel een nieuw target voor me op en het was toch opletten op de weg. We reden op de dijk waar geen auto's reden, alleen een motor van de jury zag ik een paar keer, en een auto met medic erop. Was ook prima geregeld dus. Halverwege was mijn gemiddelde tempo gezakt naar 30,6km en daarna ging het weer wat omhoog, uiteindelijk kwam ik uit op 32,2 volgens mijn garmin. Je kwam enkele verzorgingsposten tegen die steeds in dezelfde volgorde bananen, gelletjes, cola en water(bidons) aanboden, luid toegeschreeuwd door de vrijwilligers wat het was dat ze in hun handen hielden. Al had ik niet zo veel trek toch dwong ik mezelf om een paar keer een gelletje en een halve banaan aan te pakken. Die gelletjes geven je zulke plakhanden, irritant is dat. Zelf had ik 3 bidons op mijn fiets met mijn gebruikelijke poedermixje met vitamindedrank, gewoon een bus uit de supermarkt, en voor een OD heb ik er aan 2 genoeg en neem ik verder bij het lopen wat aan. Maar voor deze halve realiseerde ik me dat ik veel meer moest eten en drinken, en later bij het lopen nam ik ook bij elke post wat energiedrank of water aan. Bij T2 had ik op mijn garmin 91,5 km en 32,2 gem op de teller. Nu weet ik dat ik de 198e fietstijd had en als 263e in het veld lag.
De overgang fietsen naar lopen had ik de maanden daarvoor een paar keer geoefend en dat bleek aardig mee te vallen. Je voelt wel iets in je dijen maar toch gebruik je andere spieren of zo, want het is te doen. Wisselen ging weer makkelijk: blauwe zak pakken, sokken en schoenen aantrekken en het petje op doen, helm en fietsbril in de zelfde zak en weer de garage uitlopen. Het lopen begon met een lusje door het centrum van Almere waar vele toeschouwers je aanmoedigden, dat gaf wel een kick. De eerste 2 km's liep in mijn geplande tijd van 5,45 minuut en ik begon me vooral te richten op de 1e ronde een beetje redelijk doorkomen zonder pijn in mijn kuiten. Het was heerlijk zonnig weer en zelfs een beetje aan de warme kant, het was lekker in de paar korte stukjes met schaduw. Nu werd ik zoals gebruikelijk door vele ingehaald. waaronder in ronde 2 en 3 bekende namen die ik op rug kon aflezen, zoals Wijnalda en Koelen. Ongelooflijk wat een tempo die gasten hadden na een dubbele afstand zwemmen en fietsen. Je hoorde de speaker verslag uitbrengen van het verloop van de wedstrijd. Op een deel van het parcours van 7 km was een coachvak en daar werd je ook flink aangemoedigd, dat gaf weer een fikse boost aan het vertrouwen in de goede afloop. Een vriendin van mij die meegezwommen had met een businessteam moedigde me aan. Ook was er een hele ploeg van personen in het blauwe tenue van te TVG Bollenstreek en die hadden een zeer luide muziekinstallatie aan staan en ze moedigden iedereen fanatiek aan. Al met al een rondje lopen waar je je niet bij hoefde te vervelen.
Zo in de laatste ronde kwam het besef dat ik het zou gaan halen en tot mijn grote opluchting bleef de gevreesde tik in mijn kuiten uit. Ik liep nu in een tempo van boven de 6 minuten en 1 rondje zelfs van 8 ivm een sanitaire stop, maar dat alles kon de pret niet drukken. De grote vrees was, zoals jullie wel zullen herkennen en begrijpen, dat ik niet zou eindigen. Ik begon al de eerste plannen te maken voor volgend jaar, ik zou dan toch een hele moeten kunnen, als ik zag hoe langzaam vele deelnemers op de LD zwommen fietste, dat zou ik veel sneller kunnen, en al loop/wandel ik dan een marathon van 5 a 6 uur, wat dan nog? Maar wat zou er mogelijk zijn als ik meer en beter ga trainen? Eerst nog de halve van Egmond (daarvoor heb ik me ingeschreven met een streeftijd van 1.45, dus ik kan het wel) en dan wie weet. Optimistische gedachten gingen zo door me heen en de laatste km kon ik nog wat aanzetten om te eindigen in een tijd van 2.11. Grote euforie maakte zich van mij meester, dat had ik toch maar mooi geflikt. Totale tijd was 5.55 en dat was waar ik vooraf op rekende.
Na doorkomst van de finish werd je ook weer keurig opgevangen en kreeg je shirt en medaille uitgereikt en had je de keuze uit vele soorten drank en hapjes. In de Schouwburg kon je aanschuiven bij een warm buffet en waren douches en masseurs (aan mijn lijf geen polonaise), wederom prima geregeld.
Naar mijn mening was het het hoge inschrijfgeld waard. Volgend jaar doe ik weer mee, misschien wel op de hele.