Tja, zondag heb ik met mijn vader meegedaan aan een trio-triathlon, waarbij hij het fietsonderdeel deed. Hij is op zich wel een ervaren fietser, rijdt veel toertochten weet je wel. Zijn fiets is zo'n city-hybride, dus volledig voorzien van spatborden, bagagedrager, plat stuur, Alivio-groep (21 versnellingen), verende voorvork en zadelpen. Niet bepaald de 'professionele racefiets' waarover de organisatie het in de week voor de start over had, maar toch werd ook deze fiets wel toegestaan. Dit hadden we vooraf al gevraagd via email, om niet ter plekke voor verrassingen te komen te staan.
Het voordeel was dus dat hij toch op zijn eigen fiets mocht deelnemen, dat fietst prettiger dan een onbekende fiets. Nadelen zaten er ook wel aan. Door de brede banden en een nauwelijks aerodinamische zit heeft hij veel meer weerstand gehad dan de overige deelnemers. Mijn schoonzusje fietste op haar mountainbike in het andere team en was ongeveer 4 minuten sneller over de 24 km. Overigens zat 4 minuten voor haar de laatste van een pelotonnetje dat wel op racefietsen reed. Of in ieder geval, met smalle bandjes. Daarop verloor mijn vader dus ruim 8 minuten.
Om maar aan te geven dat bepaalde aspecten van je materiaal echt wel terug te vinden zijn in je eindtijd. Hetgeen alleen belangrijk is als je naar je prestatie kijkt in relatie tot de overige deelnemers. Je eigen inspanning blijft natuurlijk wel min of meer gelijk, je doet je best of niet he! En als ik zo zag hoe mijn vader over de finish kwam, denk ik dat hij volgend jaar weer mee wil doen, hij heeft er duidelijk plezier in gehad!
Groet Flatfisher