Vandaag op mijn werk was het af en toe een beetje strompelen. Heupen en hamstrings zijn behoorlijk belast; het is best lastig mijn collegae uit te leggen dat ik hier het hele jaar voor train. En dat ik hier dus van geniet!?
Gisteren was voor mij een lastige dag. Omdat ik hier al een tijd naar toe aan het werken was, heb ik tijdens de wedstrijd weinig genoten. Vooral een oplopend schema tijdens het lopen is frustrerend en pijnlijk. Maar ja, wie niet gokt die wint niet. En aan de andere kant..... een PR is een PR.
Wat mij opviel was dat ik als allerlaatste bij het secretariaat kwam. Het was een uur voor de start, maar iedereen had al zijn spullen opgehaald en was al bij T1 zijn fiets aan het installeren. Zelf had ik mijn koptelefoon op, en heb zo lang mogelijk geprobeerd te relaxen. Gelukkig was het droog in tegenstelling tot vorig jaar. Verder nog meer goed nieuws.... het water was meer dan 19 graden en ook geen golfslagbad. Allemaal betere omstandigheden. Alleen de modderpoel was net als vorig jaar weer net zo vies en donker. Dat was ik een beetje vergeten - maar je ziet letterlijk geen hand voor ogen. Bahhh.
Na een beetje inzwemmen, klaar voor de start, poeffff..... En daar was de bekende wasmachine. Ik ben wat behoudend gestart, zodat ik ingesloten raakte door langzamere zwemmers. Wat doe je dan? Op zoek naar een open lijn, en dan weer zwemmen, kijken en verder. Het zwemmen ging boven verwachting. In wedstrijden van vorig jaar kwam er vaak na de start een moment van adem te kort en stress. Maar nu na een paar klappen en ingesloten te raken, bleef ik wonderwel rustig. Met dit vertrouwen durf ik de volgende wedstrijden wat brutaler te starten.
Hoe dan ook 5 minuten sneller gezwommen dan vorig jaar, (met een vuistje omhoog het water uit, yes) maar nog steeds als 100ste uit het water (hoe kan dat nou?)
De wissel in..... oeps ik vergeet de helm op te zetten, gelukkig kwam ik hier zelf achter. Wel dom. Maar hoe dan ook, wel een snelle wissel. En starten met mijn favoriete onderdeel. De wind was minder dan vorig jaar, windkracht 4. Maar trok verder aan. Ik heb zo'n vermoeden dat het uiteindelijk wel richting 5 is gegaan. Blik op oneindig en knallen. De grote inhaalrace. Na 1 rondje als een malle tientallen in te hebben gehaald kwam ik door op 40.3kmh. De tweede ronde wat rustiger doorgaan met inhalen. Helaas nergens iemand kunnen vinden die een soortgelijk tempo reed. Na het tweede rondje stond de teller nog op 40.0kmh. En toen realiseerde ik mij opeens dat de wind toch wel hard was om helemaal alleen te doen. Op zoek naar een (legitiem) groepje. Maar eerlijk gezegd kon ik die niet echt vinden. Dus de snelheid eruit en bij een andere atleet aansluiten was het enige wat ik kon doen. Het laatste rondje gedaan in 38kmh, dat was achteraf wel verstandig. Want er moest ook nog gelopen worden.
T2, ging (bijna) vlekkeloos. Sokjes aan, petje op, gelletjes mee…. en weg. Daar stonden mijn vriendin en mijn twee kinderen. Gaaf!! Starten met het laatste stuk. Ok, even mijn Garmin aangeven dat het looponderdeel was begonnen voor de statistieken. Shit…. vergeten. Uhg. Nog op mijn fiets!
Lopen zonder hartslag, zonder snelheid. Dat oefen ik op de loopclub, maar liever niet tijdens een wedstrijd. Toch doorgelopen. Old school lopen. Bij het tweede rondje ben ik T2 ingelopen, en had ik weer up2date data! Op naar ronde 2. Bijna klaar dacht ik. Ik ging uit van 3x7km. Dat was schrikken toen ik wilde starten met mijn laatste ronde en ik maar 5km op mijn Garmin zag staan. Shit, ik moest nog twee ronden. Naast de pijn die ik had, was dat echt de druppel. En ik zag mijn hartslag met 10slagen naar beneden gaan, icm een tempo dat 25sec/km omhoog. Tja als je 10 minuten onder PR loopt ga je wel door. Maar die glimlach op mijn gezicht was meer een grimas.
Uiteindelijk moe over de finish. 10 minuten sneller dan vorig jaar, maar wel 7 posities lager dan vorig jaar. Ja, de omstandigheden waren makkelijker. Maar als ik het vergelijk met andere deelnemers, was het veld echt een heel stuk beter. De 18 geselecteerde atleten waren van erg hoog niveau.
Al met al, weer super georganiseerd. De posten bij lopen waren prima en voldoende. Het wasfietsparcours goed afgezet. Alleen hadden ze strenger mogen controleren op stayeren. Dat zag ik nog wel te vaak gebeuren (helaas)
Op naar de volgende, over 3 weken de halve van Indeland. Misschien dit keer iets
meer genieten - en wat minder met presteren bezig zijn?
— M