Slecht herstel

Ja maar ik schrijf dit natuurlijk niet omdat ik een weekje last van de hitte heb. Het is langdurig. Het lijkt er dus op dat ik iets verkeerd doe of toch iets mis qua voeding, maar ik weet niet hoe en wat.

Ik heb niet zo heel lang geleden een onderzoekje gehad bij een sportarts. Daar kwam niks verassends uit behalve wat ik al wist, dat ik net boven de bloedarmoede grens zit. (nee ik ben geen vegetariër). En dat ik een lichte ontsteking heb, dat weet ik ook, dat heeft te maken met opgebouwde schimmelallergie.
Een uitgebreid bloedonderzoek krijg je echt niet zomaar, zeker niet als je bij de huisarts komt met een vage klacht van moeheid en slecht herstellen. Dan krijg je advies het aan te kijken en een paar weekjes rustig aan te doen.

Mijn huisarts laat juist bij het minste of geringste uitgebreid bloedonderzoek doen (doei eigen risico - maar wel verstandig toch)! Op oudere-vrouwen-leeftijd is vitamine D een goeie om in de gaten te houden, daarbij rekening houdend dat de huisartsennorm te laag ligt voor een gezond en sportief leven. Schildklier ook verstandig, ja.

TumTumTum en ik kennen elkaar ook van buiten het forum dus wat ik nu hier schrijf is voor haar niet nieuw, maar voor iedereen verder even: ik heb heel vorig jaar een kwakkeltijd gehad, met vage blessures, slecht herstel, ook tegen overtraindheid aan, veel moe. Dit voorjaar keerde het tij en ik denk dat één van de belangrijkste factoren daarin is geweest dat ik hormoonsuppletie ben gaan slikken, dus hormonen speciaal gericht op de overgang, lijkend op de pil maar dan eigenlijk nog lichter. Ik had van de overgang op wat 'gehannes' na maar van één ding last, en dat was slecht slapen. Maar dat dan meteen ook zo erg dat ik afgelopen winter nachten maakte van soms maar 2 uur slaap. En dat is totaal ondermijnend, voor je sporten, maar ook voor je hele functioneren. Die hormonen helpen als een trein, ik voelde me al heel gauw een ander mens, eindelijk weer écht uitgeslapen.

Verder merk ik ook wel dat met ouder worden en ook verder ietsje uit balans zijn die beroemde trainings-herstel-balans wel nauwer komt. En herstel komt niet alleen van 'niet trainen', want als je dan druk bent met andere dingen, fysiek of in je hoofd, herstel je nog steeds niet.

En tot slot: ik herstel van hardlopen ook veel moeilijker dan van zwemmen of fietsen.

Louise

Kun je in Nederland niet rechtstreeks naar een sportarts gaan dan? Ik ga eigenlijk altijd en alles naar een sportarts dan ben ik normaal gezien altijd goed geholpen.

Dan ben je op een internet forum idd beter af dan bij een arts.

Ja, want dat is prestatiegericht en dat 'mag' niet, dat is sowieso voor veel vrouwen taboe. 

Als ik trouwens één ding over de overgang wel geleerd heb de afgelopen jaren is dat wat je ervan merkt ongelofelijk verschilt per vrouw. Er zijn er die merken er niks van, anderen kunnen niet meer normaal functioneren. Iedere vrouw d'r eigen overgang, zeg maar. Geen enkele generalisatie gaat op. Ook niet op sportgebied dus.

Louise

Dat lijkt inderdaad op het sommetje dat ik een paar jaar geleden ook heb gemaakt, toen ik ineens veel slechter ging slapen net toen de hormonen gingen 'rommelen'. En er is ook wel wat erkenning voor, alleen niet bij gewone (huis-)artsen. Wel bij overgangsconsulentes, en zie bijvoorbeeld http://www.overgangsklachten.vrouwenove … slapen.php 

Hier in Overschie is overstappen van huisarts ook zo'n beetje onmogelijk trouwens.

Louise

Je mag ook wel openlijk lachen hoor.

Forums voor fanatieke sportvrouwen. Als die er al zijn, ik ken ze niet, dan zijn de "fanatieke sportvrouwen" over het algemeen rond of onder de 30. Louise en ik hebben er ooit al eens een min of meer uitgebreide studie aan gewijd, of igg een aantal interessante discussies. Vrouwen van onze leeftijd sporten niet, niet competatief of "fanatiek". Als ze al sporten is het aqua joggen, nordic walken of wandelen met de hond. Niet daar iets mis mee is maar mij is het te tam.
Verder kan ik je verwijzen naar een leuke blog van Louise over het onderwerp maar dat moet ze zelf maar doen als ze wil.

Knoestige dames die wel stoer(der) sporten zijn meestal ex-topsporters, in veel gevallen hebben ze in hun sport 20 a 30 jaar geleden op het podium gestaan. Daar moet je dan in je age group dus tegen uitkomen als je als oudere nieuwkomer met een sport begint, als je age group om te beginnen al vertegenwoordigd is en niet slechts alleen uit jou bestaat. Of wordt je in de fietsclub mee vergelijken als je het niet bij kan houden. "ja maar X komt ook makkelijk mee en die is al 55". Ja en 4 keer Nederlands kampioen baanwielrennen geweest, dat wordt dan even voor het gemak niet in het verhaal mee genomen. (dit letterlijk mee gemaakt). Alsof dat op een of andere manier vergelijkbaar is met iemand zonder sportgeschiedenis die op 47 jarige leeftijd "hee een racefiets!" ontdekt.

Een huisarts hebben die iets begrijpt van sporters is wel fijn ja. Niet dat de mijne er tegen is maar hij vindt me zo ook wel gezond genoeg. Ja vergeleken met een bankpizza ben ik een atletische god. Maar daar heb ik niet veel aan.:)
Voor mijn slaapprobleem raadde hij me oa aan één uur voor het slapen gaan met een zonnebril op te gaan zitten, om je hersenen in een nachtritme te krijgen. Op zich snap ik het idee. Maar kom op. Iedere dag dus een uur lang gaan zitten. Met een zonnebril op, wachten tot het uur voorbij is...want een boek lezen kan ook niet want je ziet geen pest. Wat is dat nou voor een geestdodend advies. Ik kan vaak toch al zo weinig door een gebrek aan energie en dan ga ik van mijn kostbare tijd ook nog eens iedere dag een uur verpesten door passief te gaan zitten met een zonnebril op.

Tja, het enige dat ik zelf kan bedenken is die knoestige dames als ik ze een keer ontmoet maar gewoon vragen hoe zij het deden of doen. Als ze trouwens op dit forum zitten en dit topic lezen mogen ze ook reageren, graag zelfs.

Ik ben 54 en heb ook een periode gehad van erg slecht herstel of dat je zoiets hebt van komt er nog ergens een herstel of is het nu echt afgelopen met sportief door het leven. Ben net op dit forum overigens, maar vanuit andere sport (endurance paardrijden) heb nog nooit een triathlon gedaan maar wil dat volgend jaar gaan doen. Bij mij was het tgv overgangsklachten (yep dat vreselijke slechte slapen wat een ramp) maarrrr ook wel degelijk door een fiks vitamine D tekort (kwam ik ruim jaar geleden achter).
Echt niet te geloven na een maand of 3 suppleren voelde ik me eindelijk weer echt fit. Wat een weelde!
Dus weet niet of je al bloedonderzoek hebt laten doen maar dat is op zich wel een aanrader.

Ben een paar jaar geleden burn out gegaan niet alleen door mijn werk maar zeker ook door giga te veel doen fysiek zeg maar in combi ook nog eens met die shitterige overgang. De balans vinden tussen ontspannen - inspannen is voor duursporters al vaak lastig, en daarmee bedoel ik met name het feit dat je afzien eigenlijk gewoon vindt, dus pijn eerder negeert dan ernaar luistert. Ik heb zelf gemerkt (zit op totaal ander level dan jullie hoor qua training) dat als je hormoonbalans zoek is die balans tussen in- en ontspannen nog lastiger wordt.
Ik was zelf altijd van geen gezeur je kunt nog wel een tikkie verder of de dag erop zo van we lopen die spierpijn er wel uit maar dat is een behoorlijk tricky onderdeel van 'de overgang'.
Ben wel benieuwd of jullie daar meer info over hebben. Dat lastige van wel of niet doorgaan bij pijnprikkels / vermoeidheidsgevoel in combi met overgangsdingen.
Ik heb het zelf gedurende 2 a 3 jaar helemaal opnieuw moeten opbouwen want was dus totaal blown away. Gun ik niemand.

Die van die gedekte grijstinten geweldig haha. Hier overigens al bijna wit maar dat schijnt mode te zijn.

Ik kan alleen maar zeggen dat ik het (a) heel erg herken en dat er (b) heel weinig over bekend, althans, niet op een vindbare manier. Ga naar een doorsnee overgangsconsulente en aanverwanten en die zeggen allemaal dat je moet ophouden met dat 'fanatieke' sporten - ja, dûh, en dat is geen oplossing, van niet sporten word ik ongelukkig en op de lange duur ook ongezonder. Verder is er op internet afgerond niets te vinden, behalve klaagverhalen en van die 'brave' verhalen dat bewegen helpt tegen opvliegers. 

Voor mij is nog het meest behulpzame geweest wat een overgangsconsulente met zelf een topsportachtergrond vorig jaar bij de Vrouwentriathlon tegen me zei: je lichaam ervaart de hormonale schommelingen en verandering als stress (verhoogd cortisol), daar is als zodanig niet zo veel aan te doen, maar het betekent wel dat je er minder andere stress bij kunt hebben en dat betekent ook dat je lichaam zich soms als het ware 'verzet' tegen sporten.

Door het soms gewoon niet te willen, dat had ik vooral vorig seizoen heel erg, dat ik het gaspedaal totaal niet kon vinden soms. En nog steeds merk ik het aan de grote ups en downs in m'n vorm van de dag, dat is al jaren zo - dat ik zoals gister 200 metertjes zwem en spontaan in de lach schiet als ik dan de tijd zie (dat probeer ik tegenwoordig maar, erom lachen. Maar dat is niet altijd makkelijk). Op andere momenten gaat het ineens super, dat scheelt soms meer dan 10% en is totaal onvoorspelbaar. 

Maar ook verzet je lichaam zich door eerder geblesseerd en 'op' te raken. Qua blessures heb ik de afgelopen jaren ook een hele verzameling aangelegd. Meest recente geval: ik had net vorige maand een vlaag van heftige opvliegers + hier thuis een inbraak en nog wat andere dingetjes, en ik zit nu (dus) alweer een maand met een achillespeesblessure. Waardoor je er ook weer stress bij hebt: zorg om die blessure en niet lekker kunnen lopen en de laatste triathlons van dit seizoen niet lekker mee kunnen doen. Urgh!

Ook ik heb trouwens een vitamine-D-tekort gehad, paar jaar terug geconstateerd, en sinds ik het bijslik ben ik vooral 's winters wel wat fitter, minder vaak verkouden vooral.

Louise