26

Re: Onderwatervrees

Super! Herkenbaar ook wel: dat de focus op iets anders je af kan leiden van het eigenlijke probleem. Ik ben benieuwd hoe het  verder gaat!

Louise

27

Re: Onderwatervrees

Mimi91 schreef:

Met m'n gezicht onder water vind ik nog steeds heel eng, maar het weerhoudt me niet meer om het niet te doen. Die drempel ben ik na vandaag gepasseerd. Hulde aan mijn trainer die dat geweldig in kleine, voor mij onbewuste, stapjes heeft weggewerkt! Nu begint het zwemmen ook leuker te worden smile

Heel herkenbaar ...Mijn trainer heeft ook een engelen geduld .
Bij mij kwam vorige week zo,n beetje de "klik" toen ik een extra half uurtje privé coaching had ...
Al gaat het ademen bij mij in twee takt naar rechts ...naar links is mijn nek gewoon nog veel te onbeweeglijk .
Maar daar werk ik "droog" aan ..vanavond ook weer een afspraak bij de fysio .

Lekker de herfst/winter periode door trainen ..en volgend jaar kunnen we beide borstcrawlen ...

28

Re: Onderwatervrees

Trainen in een groep is toch heel anders heb ik vanavond gemerkt. Ander zwembad, andere temperatuur, veel meer mensen in het water en geen persoonlijke begeleiding.. Vandaag dus toch maar teruggevallen op het oude vertrouwde en niets aan borstcrawl / angst gedaan. Met deze indrukken was het voor mij even teveel om die stap van dinsdag weer te zetten. Hopelijk de volgende keer (woensdag) wel weer!

En inderdaad Jeanette, volgend jaar crawlen wij gewoon lekker mee met de rest. Dat is tenminste wel mijn doel voor de eerste tri van 2017 die ik ga doen

29

Re: Onderwatervrees

Dat klopt ... Denk dat het voor een trainer ook niet makkelijk is zijn aandacht over meerdere personen te verdelen .
Ik ben nu met de beginners groep van de maandag naar de vrijdag gegaan , dit is ook in een ander bad. Dat was wel effe wennen . Theoretisch zijn we met z,n 9 nen over 2 banen . Maar niet iedereen is er altijd .
Heb woensdag wel weer een half uurtje personal training , daar ben ik wel weg blij mee .

30

Re: Onderwatervrees

Maar ga je met jouw schoolslag ook niet met je hoofd in het water?

31

Re: Onderwatervrees

Als je op je hondjes zwemt niet.

32

Re: Onderwatervrees

Ik ben ondertussen vier zeer intensieve lessen verder (mentaal en fysiek) om een voor mij emotioneel punt te bereiken. Ik heb vandaag mijn allereerste baantje borstcrawl (1/4) weten te zwemmen! smile Ik had daarna wel 5 minuten rust nodig om op adem te komen, maar dat is niet erg als ik bedenk waar ik vandaan kom. Vanaf hier begint die 500m crawl opeens een stuk realistischer te worden en niet alleen een stiekeme droom. Eng vind ik het nog steeds en ik zal het nog heel lang eng blijven vinden, maar de angst neemt elke week weer een beetje af.

HAZEN, om jouw vraag nog te beantwoorden, ik zwem schoolslag met hoofd boven water. Technisch niet geheel correct, maar wel uitvoerbaar en ik zwem er prima op (het is alleen wel langzaam).

Voor wie het interessant vindt, ik heb een blog over deze eerste vier lessen geschreven: http://mimi91blog.blogspot.nl/2016/10/v … ng-mn.html

33

Re: Onderwatervrees

De grote vraag die bij mij opkomt als ik dit allemaal lees: waarom?

Je gaat toch ook niet paardrijden als je niet van paarden houdt?
Je gaat toch ook niet op wintersport als je niet van kou houdt?
Je gaat toch ook niet bergbeklimmen als je hoogtevrees hebt?
Je gaat toch ook niet op tennis als je totaal geen balgevoel hebt?

Er zijn tig soorten fietswedstrijden, loopwedstrijden, run-bike-runs etc. waar je je helemaal kan uitleven, maar je lekker niet hoeft te zwemmen.

34

Re: Onderwatervrees

Ik vind het juist geweldig dat je 'feel the fear and do it anyway' - je niet door een (irrationele) angst in laat pakken en laat tegenhouden bij wat je wilt doen. Petje af, hoor!

('Feel the fear and do it anyway' is niet alleen ook een lijfspreuk van mij, maar ook een goed boek over angst, van Susan Jeffers.)

Louise

35

Re: Onderwatervrees

Louise schreef:

Ik vind het juist geweldig dat je 'feel the fear and do it anyway' - je niet door een (irrationele) angst in laat pakken en laat tegenhouden bij wat je wilt doen. Petje af, hoor!

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Zit (zat) eigenlijk in het zelfde schuitje . Ben als kind niet groot geworden met zwemmen . Mijn ouders konden het niet en waren er bang voor . Dan gebeurd dat kinderen op de lagere school bij schoolzwemmen ook nog eens onder water drukken... en dan is er een water probleem ontstaan.

Super te lezen dat het de goede kant op gaat Mimi .. top hoor .
Lekker doorgaan de winter .

Heb zelf ook erg progressie gemaakt . Met pullboy ging banen crawlen ondertussen al . Het ademen naar 1 kant ook .
Schoolslag met hoofd onder water ook lang geen probleem meer .
Zwem nu 2 X per week , 1 keer in een beginnersgroep en 1x s,woensdag ochtend om 07:00 en krijg van mijn trainer nog privé coaching . Armen en benen gecoördineerd inzetten was nog lastig . Maar vandaag ook mijn twee eerste banen zonder pullboy gedaan. Nog veel dingen die beter moeten , maar het begin is er .
Waar een wil is , is een weg .

36

Re: Onderwatervrees

Ik kan me goed voorstellen dat je die angst zat bent. Waar een triathlon al niet toe kan leiden.

37

Re: Onderwatervrees

blex schreef:

De grote vraag die bij mij opkomt als ik dit allemaal lees: waarom?

Je gaat toch ook niet paardrijden als je niet van paarden houdt?
Je gaat toch ook niet op wintersport als je niet van kou houdt?
Je gaat toch ook niet bergbeklimmen als je hoogtevrees hebt?
Je gaat toch ook niet op tennis als je totaal geen balgevoel hebt?

Er zijn tig soorten fietswedstrijden, loopwedstrijden, run-bike-runs etc. waar je je helemaal kan uitleven, maar je lekker niet hoeft te zwemmen.

Ik vind dit toch wel een beetje zwart-wit. De kans is misschien minder groot dat je dat gaat doen, maar het kan best zijn dat je het eigenlijk gewoon leuk vindt om te doen. Triathlons vind ik juist heel leuk, eigenlijk te leuk. Om het dan maar niet te doen vanwege m'n angst vind ik zonde. Zwemmen zelf is geen probleem en zelfs ook wel 'leuk' zolang ik met m'n hoofd boven water blijf. Maar daar maak je natuurlijk geen mooie tijd mee. Ik ben sportief genoeg om mezelf steeds te willen verbeteren en voor een mooie zwemtijd is bc nu eenmaal nodig. Hoe moeilijk het soms ook is en hoe veel het ook van me gaat vergen, ik ben hiervoor bereid om m'n angst te overwinnen. En mocht dat echt niet lukken, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd en ben ik tevreden met minder mooie zwemtijden. Maar persoonlijk denk ik dat ik nu al zo ver ben dat het wel gaat lukken smile

Louise schreef:

Ik vind het juist geweldig dat je 'feel the fear and do it anyway' - je niet door een (irrationele) angst in laat pakken en laat tegenhouden bij wat je wilt doen. Petje af, hoor!

Dat maakt mijn eerste officiële tri straks juist zo mooi. Als ik alleen al die 500m crawl heb weten te doen is de tri een groot feest voor mij. Dat is mijn doel voor Heerenveen (of Nijeveen als die eerder is) en het kan nog best gaan lukken ook!

Jeanette, zo te lezen gaat het bij jou ook goed! Ik werk zelf niet met de pullboy, maar dat gaat misschien wel komen nu ik meer wil focussen op een technisch mooie slag. Dat ik de overkant van het bad heb gehaald is voor mij een teken dat ik de ademhaling echt door begin te krijgen. Ik adem ook alleen nog maar aan 1 kant (links), ik zou de andere kant ook wel willen leren. Dan kan ik ook eens proberen om 1/3 te zwemmen en niet alleen 1/4 of 1/2.

Klopt HAZEN, ik wil er echt zo goed als van af zijn. Onder water zwemmen is ook het enige van zwemmen wat ik niet leuk vind, als ik met m'n hoofd boven water blijf heb ik net zo veel plezier als alle andere waterratten wink

38

Re: Onderwatervrees

Mimi91 schreef:

Dat maakt mijn eerste officiële tri straks juist zo mooi. Als ik alleen al die 500m crawl heb weten te doen is de tri een groot feest voor mij. Dat is mijn doel voor Heerenveen (of Nijeveen als die eerder is) en het kan nog best gaan lukken ook!

Of anders later. Ik heb absoluut geen waterangst, kon zwemmen voor ik kon lopen, crawlde in het zwembad na een seizoen les moeiteloos een kilometer en meer...en moest bij mijn eerste crawl-triathlon toch weer schoolslag gaan zwemmen. De wedstrijdspanning, de hektiek, het wetsuit/de kou en het open water maken het in elk geval heel anders en voor de meesten een stuk lastiger. Dus leg de lat niet te hoog - de aanhouder wint!

Louise

39 Laatst bewerkt door thomass (26-10-16 20:47:32)

Re: Onderwatervrees

Inderdaad, zwemmen in open water met anderen zou ik niet onderschatten. Ik had geen vrees in het zwembad en kon wel redelijk makkelijk borstcrawl doen in het bad (hard ging het zeker niet) maar ik heb de eerste wedstrijd toch voornamelijk schoolslag gedaan! Als beginner val je er toch op terug, en dat is echt niet erg. Maargoed, je hebt nog een tijdje om te trainen!

40

Re: Onderwatervrees

thomass schreef:

Inderdaad, zwemmen in open water met anderen zou ik niet onderschatten. Ik had geen vrees in het zwembad en kon wel redelijk makkelijk borstcrawl doen in het bad (hard ging het zeker niet) maar ik heb de eerste wedstrijd toch voornamelijk schoolslag gedaan! Als beginner val je er toch op terug, en dat is echt niet erg. Maargoed, je hebt nog een tijdje om te trainen!

Zou ook zeker als je al angst hebt voor het zwemmen zoals de topic starter lekker achteraan starten bij je eerste triathlon.
Rustig het water in gaan en dan kan je met rust in je hoofd toch de borstcrawl doen en de 500m volmaken.

41

Re: Onderwatervrees

Als je enige angst kent voor het zwemmen is dat juist een reden om een triathlon te doen. Niets mooier dan je angsten overwinnen toch? Ik ben het dus volledig oneens met blex, triathlon is bij uitstek de sport om door je fysieke en mentale barrieres heen te breken.

En verder is het heel simpel, gewoon voor je eerste triathlon een paar keer buitenzwemmen zodat je went aan je wetsuit en de andere omstandigheden van open water ten opzichte van een zwembad. Als het even kan in het water waar de triathlon is maar in elk geval vergelijkbaar met dat water (zoet/zout water, meertje of rivier etc). En tijdens de triathlon inderdaad niet te ver van voren starten en jezelf mentaal inprenten dat je af en toe een klap of trap krijgt en wellicht in ademnood komt en dan komt het wel goed.

42

Re: Onderwatervrees

Tuurlijk is het wat zwart-wit. Maar het waarom is toch wel een terechte vraag? Ik zie om mij heen dat veel mensen (ik zou haast zeggen; hoe asportiever, hoe enthousiaster) aan triathlon doet, of wil doen. Ik vraag me gewoon af, waarom? Wat trekt er zo, dat je zelfs je zelfs grootste angst ervoor wilt overwinnen. Ik hou bijvoorbeeld echt niet van paarden, veel te groot. No way dat ik dus op paardrijden ga, en daar kan ik prima mee leven smile.

Als je enige angst kent voor het zwemmen is dat juist een reden om een triathlon te doen. Niets mooier dan je angsten overwinnen toch? Ik ben het dus volledig oneens met blex, triathlon is bij uitstek de sport om door je fysieke en mentale barrieres heen te breken.

Is triathlon nog steeds bij uitstek de sport om fysieke en mentale barrières te door breken? Is het niet behoorlijk laagdrempelig aan het worden door alle tientallen events die als paddenstoelen de grond uitkomen? Niet zelden, en steeds vaker, zie je mensen (eenmalig) meedoen die niet of nauwelijks kunnen zwemmen, of mee doen op een stadsfiets, of hele stukken wandelen. Ik vraag me dan echt af, waarom? En ook of dat wel zo goed is voor de (charme van de) sport. Waar haal je dan die voldoening uit, behalve het finishen? Ik zie sporten nog steeds als iets dat je doet omdat je het leuk vindt, waar je je energie in kwijt kan en waar je ontspanning (na inspanning) uit haalt.

Laat ik wel duidelijk zijn; ik vind het serieus stoer dat iemand als Mimi91 haar angsten probeert te overwinnen, met als doel beter te worden in Triathlon. Je hebt er al eens aan geproefd en het smaakt naar meer (logisch wink).
Ik doel meer op de mensen die nooit gezwommen, gefietst of gelopen hebben en ineens bedenken, goh laat ik eens triathlon gaan doen.

43

Re: Onderwatervrees

Eens met je blex het begint inderdaad een commerciële sport te worden met mensen die meer aan het streven zijn om binnen de opgelegde maximum tijd binnen te geraken dan nog met het sportieve aspect. Als ik sommige tijden zie zoals 2u40min zwemmen op 3.8km of +6u op de 42km lopen heb ik iets van komaaaaaan. Opdenduur gaat niemand het nog serieus nemen.

44

Re: Onderwatervrees

@blex

Ik denk dat ze het leuk vinden om eens gedaan te hebben en op hun niveau boven zichzelf uit willen stijgen. Bij hardloopwedstrijden, zwemtochten en mtb-tochten zitten dat soort deelnemers er ook tussen. Het gaat ze dan om het volbrengen van de afstand. Ik denk dat het juist beter is voor de sport als het instapniveau lager ligt en meer een breedtesport wordt. Als meer mensen er plezier aan beleven is dat alleen maar goed toch? Ze kopen wel een daglicentie.

45

Re: Onderwatervrees

HAZEN schreef:

Ik denk dat ze het leuk vinden om eens gedaan te hebben en op hun niveau boven zichzelf uit willen stijgen. Bij hardloopwedstrijden, zwemtochten en mtb-tochten zitten dat soort deelnemers er ook tussen. Het gaat ze dan om het volbrengen van de afstand. Ik denk dat het juist beter is voor de sport als het instapniveau lager ligt en meer een breedtesport wordt. Als meer mensen er plezier aan beleven is dat alleen maar goed toch? Ze kopen wel een daglicentie.

+1. Als de tijdslimiet 5 uur is, en je doet er 4u59 over - waarom niet? En petje af - iemand die dat in 3 uur kan heeft het waarschijnlijk veel gemakkelijker gehad.

Waar voor iemand de barrière ligt om te doorbreken is heel persoonlijk natuurlijk. Voor sommigen is het een grote overwinning om de 250 meter van de 1/16e te zwemmen en zo op zo'n afstand te kunnen finishen. Anderen willen een Ironman binnen de 10 uur doen.

Ik vind die waarom-vaag ook heel interessant, ben er al jaren mee bezig en heb er ook wel wat dingen over geschreven op mijn blog en elders. Vandaar:

blex schreef:

Ik zie sporten nog steeds als iets dat je doet omdat je het leuk vindt, waar je je energie in kwijt kan en waar je ontspanning (na inspanning) uit haalt.

Dat is het allemaal zeker ook, maar er is wel meer. Er zit bijvoorbeeld grote winst in precies de grens van je eigen kunnen op te zoeken. In het klein, dus per handeling - dat is de theorie over flow van Csikzentmihaly: dat ons grootst mogelijke geluksgevoel 'm zit in activiteiten die precies op het randje van ons kunnen zitten, ons maximaal uitdagen.

En in het groot: dat je het meest groeit (zelfvertrouwen ontwikkelt bijvoorbeeld, zingeving ervaart) van buiten die beroemde 'comfort zone' gaan. Dus bijvoorbeeld een doel nastreven dat ook angst oproept, al is het maar de angst dat je je doel niet gaan halen.

Ik heb zelf mijn eigen Ironman-proces ook zo ervaren: 2 jaar mee bezig geweest, wetende dat ik het misschien nét zou kunnen, als het meezat, en dan ver in de achterhoede. Dat hele proces, dus niet zozeer de dag zelve, maar die weg ernaartoe, is zo een prachtig avontuur geworden waar ik heel blij en tevreden op terugkijk. Maar het was zeker niet alleen maar leuk of ontspannend. Het bevatte ook diepe vertwijfeling in periodes dat het slecht ging. Maar dat hoort erbij - dat maakt het juist zo de moeite waard.

Louise

46

Re: Onderwatervrees

Ik wilde een antwoord schrijven, maar Louise deed dat al veel beter wink

En verder vind ik het leuk om allemaal verschillende meningen en zienswijzen te lezen.

47 Laatst bewerkt door blex (27-10-16 16:38:12)

Re: Onderwatervrees

zwemtochten en mtb-tochten zitten dat soort deelnemers er ook tussen.

Voor mijn gevoel wel minder.

@Louise, oke, ik ben het met je eens dat er meer is, het uit-je-comfortzone noemde ik net bewust niet. Het manifesteert zich namelijk wel heel erg rondom triathlon. Misschien logisch, want is van oorsprong inderdaad een sport die tot de verbeelding spreekt en waar je tot het uiterste mag gaan. Maar is dat ook zo bij een 1/8 of 1/4? Of mensen die een hele IM doen in 14:00+, dan vraag ik me toch ook wel eens af waar men mee bezig is, geslacht/leeftijd daargelaten. Dat bedoel ik helemaal niet denigrerend, maar wat blijft er dan nog over van je prestatie en hoe leuk waren die laatste 5 uur? Was een half jaartje langer trainen niet beter geweest? Had je het niet beter bij een halve kunnen houden? Tuurlijk kan het altijd gekker, langer en verder. Maar houdt je jezelf dan ook niet een beetje voor de gek?

En ook: je ziet zelden dat mensen in andere sporten (golf, tennis, voetbal, of zelfs hardlopen) nagenoeg onhaalbare lange termijn doelen stellen, ineens 4x per week gaan trainen en nog eens 2x kracht en conditietraining erbij willen doen. En ook daar kan je natuurlijk prima uit je comfortzone doelen stellen.

Mocht men op het idee komen triathlon te doen, dan kan het roer ineens 180 graden om gaan. En wordt er zo 10-15 uur per week gemaakt. Op zn minst opmerkelijk smile.

@Maca, jouw mening wordt ook gewaardeerd hoor smile

48 Laatst bewerkt door Stefan.T (27-10-16 17:14:07)

Re: Onderwatervrees

Louise schreef:

+1. Als de tijdslimiet 5 uur is, en je doet er 4u59 over - waarom niet? En petje af - iemand die dat in 3 uur kan heeft het waarschijnlijk veel gemakkelijker gehad.

Niet aanvallend bedoeld, maar iemand die er 3 uur over doet kan net zo kapot zijn of meer of minder dan iemand die er 5 uur over doet. Dus "waarschijnlijk veel gemakkelijker" zou ik niet zou gauw roepen. Je zegt ook waarschijnlijk dat klopt, maar dat weet je helemaal niet hoe iemand het heeft gehad.

49

Re: Onderwatervrees

Stefan.T schreef:
Louise schreef:

+1. Als de tijdslimiet 5 uur is, en je doet er 4u59 over - waarom niet? En petje af - iemand die dat in 3 uur kan heeft het waarschijnlijk veel gemakkelijker gehad.

Niet aanvallend bedoeld, maar iemand die er 3 uur over doet kan net zo kapot zijn of meer of minder dan iemand die er 5 uur over doet. Dus "waarschijnlijk veel gemakkelijker" zou ik niet zou gauw roepen. Je zegt ook waarschijnlijk dat klopt, maar dat weet je helemaal niet hoe iemand het heeft gehad.

Een atleet die er 3 uur over doet zal wel minder lang afzien. Waardoor je misschien meer kunt afzien?
Angst, pijn en andere gevoelens zijn moeilijk te vergelijken, dus ook moeilijk over te discusseren. 

HAZEN schreef:

@blex

Ik denk dat ze het leuk vinden om eens gedaan te hebben en op hun niveau boven zichzelf uit willen stijgen. Bij hardloopwedstrijden, zwemtochten en mtb-tochten zitten dat soort deelnemers er ook tussen. Het gaat ze dan om het volbrengen van de afstand. Ik denk dat het juist beter is voor de sport als het instapniveau lager ligt en meer een breedtesport wordt. Als meer mensen er plezier aan beleven is dat alleen maar goed toch? Ze kopen wel een daglicentie.

De triathlonsport heeft in de afgelopen jaren wel aan populariteit gewonnen. Ik denk zelf vaak dat het komt omdat mensen uitgekeken zijn op hun sport en een nieuwe uitdaging zoeken. Als wielrenner, die in de wintermaanden een beetje loopt ben je al snel triathleet.
Ik heb ook het idee dat een triathlon een beetje een bucketlist item is. Ik doe er zelf niet aan mee, maar als het dan toch op een lijst staat moet het natuurlijk wel een hele triathlon zijn.

@ Mimi91,

Petje af voor je doorzettingsvermogen! De ademhaling en gewenning in het water belangrijk bij het zwemmen. Ik zou rustig je tijd nemen om het goed aan te leren. Daar heb je de wintermaanden mooi de tijd voor.... Succes!

50 Laatst bewerkt door Mimi91 (28-10-16 08:35:25)

Re: Onderwatervrees

Gelukkig heb ik nog ruim een half jaar om door te blijven trainen op de bc. Er is nog genoeg om aan te werken, zoals gewenning, verbeteren van de techniek, uitbreiden van de afstand en ook rechts leren ademen (doe nu alleen links, m'n voorkeurskant). Met mijn trainer moet dat wel goedkomen, die weet precies hoe en wanneer mij te prikkelen met haalbare uitdagingen die mijn (denkbeeldige) grenzen elke keer weer verleggen.
Het streven voor mijn eerste tri is natuurlijk die 500 in bc afleggen, maar als het niet lukt is er echt geen man overboord en het zal de tri ook niet minder leuk maken. Elke meter in bc afgelegd draagt bij aan een betere tijd, ik kan denk ik alleen maar winnen door zo verder te gaan als ik de laatste tijd heb gedaan smile Die gedachte alleen al maakt mij gelukkig en motiveert mij om door te blijven gaan, zo haal ik alles uit mezelf terwijl ik ook gewoon plezier heb in de sport.
Plus, het werkt geweldig op m'n slaapritme. Bijna elke dag trainen maakt mij moe genoeg om eindelijk eens meerdere nachten in de week goed te slapen

@blex,
De waarom-vraag is zeker interessant! Ik denk dat het uiteindelijk neerkomt op een combinatie van persoonlijke (en wellicht unieke) motieven om de stap naar triathlon te zetten. Als je echt totaal niks hebt met een of meerdere disciplines, dan denk ik ook niet dat menigeen zich zo snel aan een triathlon zal wagen. Zwemmen an sich is niet het probleem, dat vind ik wel leuk om te doen, alleen dat onder water gedeelte niet. Maar dan is er ook de wil om beter te presteren en die is sterk en koppig genoeg om op z'n minst te proberen om over m'n angst heen te komen.