Challenge Geraardsbergen (Pagina 1 van 2)

Gisteren was het dan zover. Na IM 70.3 in Luxemburg en Mallorca was dit mijn 3e middle distance. De vorige 2 keer finishte ik net boven de 6 uur, mijn doel was daarom om binnen de 6 uur te finishen. Ik mikte op een tijd van zo’n 5:45, helaas moet ik me inmiddels bij ronnyke aansluiten dat het parcours ook niet bepaald mijn ding is...

Het was in eerste instantie de bedoeling om op zaterdag richting Geraardsbergen te gaan, maar door omstandigheden ging dit niet meer lukken. Daarom moesten we al vroeg op en reden m’n maat en ik rond 6:30 op zondag die kant op. Niet ideaal, maar met een dochter van 7,5 maand hield ik me maar vast aan de gedachte dat ik inmiddels wel gewend was aan een korte nacht als voorbereiding. Tot 9:00 uur konden we ons registreren, zodat we daarna nog ruim voldoende tijd hadden tot de (rolling) start vanaf 11:15 uur.

Omdat ik een redelijk beroerde zwemmer ben, besloot ik om in het startvak van 40-50 minuten te gaan staan. Er was nog een startvak van 50-70 minuten, hier stond echter maar 1 iemand in, waardoor ik als één van de laatsten het water in ging. Ik mikte op een zwemtijd rond de 45 minuten. Sinds kort heb ik Garmin Forerunner 935, waardoor ik nu ook in open water mijn zwemtijd bij kan houden. Na 500 meter gaf deze een gemiddelde van zo’n 2:10 per 100 meter aan, daar was ik dik tevreden mee! Bovendien zou dit tempo goed vol te houden moeten zijn, dus vol goede moed zwom ik verder. Ik bleek dit tempo vast te kunnen houden, maar mijn zwemafstand eindige op op 2300 meter... Achteraf bleek op Strava dat hij een aantal bijzondere bochten had geregistreerd. Hoewel ik ongetwijfeld niet de snelste route gezwommen heb (onder water navigeren is ook niet mijn sterkste kant), klopte dit toch ook niet. Uiteindelijk kwam ik het water uit zo rond de 50 minuten, toch teleurstellend. Wat mij meteen opviel was dat er bijna niemand meer achter mij zat (in de uitslagenlijst bleek dat er nog 10 mensen achter mij waren). Dit was bij mijn vorige 70.3’s toch wel anders, waardoor ik het idee kreeg dat het gemiddelde niveau van de 572 deelnemers hier beduidend hoger lag. Waar ik de vorige keren ergens in de middenmoot finishte, voerde ik hier duidelijk een achterhoedegevecht.

Dan maar het nodige goed maken op de fiets was de gedachte. Mijn doel was om rond de 31 km/uur gemiddeld te gaan rijden, maar de eerste paar km lukte het me maar niet om goed door te trappen. In eerste instantie kon ik maar niet uitvogelen waar het aan lag, maar al gauw merkte ik wat het probleem was: ik maakte kennis met het begrip ‘vals plat’... Ik had van tevoren bij het fietsparcours wel een aantal klimmetjes gezien, maar had er even geen rekening mee gehouden dat het 90 km lang geen moment vlak zou zijn... Bovendien reed ik in eenmansland. Je moest 12 meter afstand met je voorganger bewaren, maar ik had volgens mij minimaal 1200 meter afstand... De enige andere fietsers die ik af en toe zag waren toppers die al aan hun 2e rondje begonnen, ook niet bijzonder motiverend... Maar goed, na zo’n 10 km kwam ik iets beter in mijn ritme en mijn gemiddelde ging ook wat omhoog. Dit schommelde ergens tussen de 30 en 30,5, afhankelijk van of ik net geklommen of gedaald had. Ook kreeg ik langzaam aan voorgangers in het vizier en begon ik wat mensen in te halen.

Dit bleef zo, totdat na iets meer dan 40 km voor de eerste keer de befaamde muur van Geraardsbergen verscheen. Ik heb nooit geweten dat je in 1 km zo stuk kan gaan...! Vol goede moed begon ik aan de klim. Ik haalde wat mensen in, maar was ook iets te enthousiast eraan begonnen, waardoor ik mezelf daar uiteindelijk aardig opgeblazen heb. Telkens als ik dacht het ergste gehad te hebben, lag er om de hoek weer een volgende kasseistrook die zowaar nog steiler was dan de strook daarvoor. Het scheelde niet veel of ik moest afstappen omdat ik bijna omviel... Uiteindelijk kwam ik boven en terwijl ik checkte of m’n wielen en m’n ketting nog aanwezig waren op m’n fiets, vroeg ik me af wie er in hemelsnaam ooit verzonnen heeft dat het wel een goed idee zou zijn om daar tegenop te gaan fietsen... Het voordeel van klimmen is dat je ook weer omlaag mag. Het nadeel in dit geval was dat dit ook over (iets minder heftige) kasseien was. Na deze afdaling kreeg niet alleen mijn fiets een check, ik keek ook even of de botjes van mijn rechterpols niet maar mijn linkerpols waren geschud en vice versa...

Al behoorlijk kapot begon ik aan mijn 2e fietsronde, wetende dat de muur nog een keer op het menu stond. Ik besloot om mijn benen tijdens het dalen iets meer te gaan sparen, want er moest ook nog hardgelopen worden straks. Mijn gemiddelde snelheid ging omlaag, maar ik was op dat moment vooral aan het overleven. Toch haalde ik zo nu en dan nog steeds wat mensen in, terwijl ik zelf de gehele fietsronde (los van de toppers) maar 1 keer ingehaald ben. Ik was duidelijk niet de enige die het zwaar had. De 2e keer ben ik bij de muur heel rustig omhoog gereden. Het was nog steeds zwaar, maar doordat ik veel meer gedoseerd reed ging het nu beduidend beter. Daarna ‘snel’ naar T2 om aan het lopen te beginnen. Overigens was dit heel goed geregeld. Iemand pakte je fiets aan in T2, zodat je gelijk kon beginnen met omkleden. Ik had gehoopt het fietsen binnen de 3 uur af te ronden, dit werd 3:10.

Om onder de 6 uur te blijven, moest ik 5:15 per km gaan lopen. Normaal gesproken zou dat moeten lukken, maar ik was al behoorlijk diep gegaan tijdens het fietsen. Toch ging ik er voor, echter bleek na iets meer dan 1 km dat de organisatie het nodig had gevonden om ook een soort van kleine muur op te nemen in het loopparcours. Dit bleek dus ook niet bepaald vlak te zijn... Het lukte me niet om mijn tempo vast te houden, pas na zo’n 10 km kwam ik er een beetje lekker in. Uiteindelijk gelopen in 1:57. Eindtijd: 6:06. Niet wat ik gehoopt had, maar meer zat er gewoon simpelweg niet in.

Ik moet zeggen dat het allemaal wel goed georganiseerd. Ook de verzorging onderweg en na afloop was prima. Wat ook leuk was, was dat je niet alleen een normaal finishershirt kreeg, maar ook een wielershirt. Hoewel ik het gigantisch zwaar heb gehad, kijk ik er toch met een goed gevoel op terug. En wat betreft die muur: hoewel ik hem vervloekt heb, was het toch wel gaaf om er 2 keer overheen te gaan...!