De wekker ging om 5.45 om nog wat pannekoeken naar binnen te werken, koffie te drinken en mijn laatste spullen te verzamelen en in de auto te leggen. Ik diende me voor 8 uur te melden en Breukelen is voor mij ongeveer 100km rijden en ik wilde in ieder geval niet te laat komen. Mijn afgelopen paar nachten waren niet zo heel erg top, maar goed er waren leuke liedjes op de radio dus ach t lichaam zou straks wel in de actiestand schieten, goeie nachten of niet.
Mijn grootste zorg was echter het weer, harde wind en winterse buien. Ik weet het je kan alles plannen behalve het weer. In de auto was het echter prima weer, dus voorzichtig begon ik al mn zorgen los te laten, onterecht bleek later. Google maps deed prima zijn werk en kwam ruim op tijd bij t Kikkerfort aan.
Inchecken ging soepel, de mensen waren vriendelijk en omdat ik Breukelen in series gestart wordt was het ook niet druk. Genoeg kleedkamers, genoeg toiletten, genoeg ruimte voor je fiets en je spullen. Primadeluxe.
Zwemmen
Voor mij nieuw met 6 man in een baantje starten. Ik had van te voren 20min opgegeven en dat leek me na mn laatste zwemsessies ook best realistisch. Met een mooie gele badmuts op besloot ik na de andere heren gesproken te hebben aan het einde vh treintje aan te sluiten en zo heen en weer te zwemmen. De eerste 4-5 banen ging dat best prima, daarna moest ik telkens een beetje inhouden omdat ik in de voeten mn voorganger bleef hangen. Mijn oplossing? Even wachten of schoolslag zwemmen en weer door. Niet de beste oplossing want ik kwam daardoor niet echt in een lekker ritme, ik kan ook geen flip turns dus ik verloor ook nog eens tijd bij het draaien. Het kon me niet eens zoveel schelen dat ik gelapt werd als ik maar een redelijke tijd zwom. Uit een ooghoek zag ik dat de andere manenn uit mijn baan door de telmevrouwen reeds klappen op hun hoofd kregen met een soort van batonstok. Verheugd zwom ik nogmaals heen en weer en wachte op een bevrijdende klap. Maar nee hoor, ik mocht nog een keer heen en weer. Wtf. Had ik dan zo zitten slapen? De stok was inmiddels overgedragen aan een jongen van 7 die me toen ik eenmaal weer terug was een heeeel voorzichtig tikje gaf. Dolblij sprong klom ik de trap op en gaf mijn mooie gele leenbadmuts weer terug.
Tijd: 22 min zoveel zag ik op een display nog staan… Kak, daar gaan de eerste 3 minuten dacht ik nog.
T1
Erg kort in Breukelen las ik al overal en dat klopt. Snel om het zwembad heen rennen en je staat al in de wisselzone, die vrij klein en overzichtelijk is. Inmiddels was het wel gaan regenen en warm was het sowieso niet. In een split second, nou ja, split, besloot ik een jasje en sokken aan te trekken. Ik heb het nl niet zo op kou op de fiets. Dit ging allemaal niet supersoepel en duurde hoopte ik een minuut of 3. Fout, het duurde 4 minuten. Kak, daar gaat weer een minuut dacht ik nog. Met een nat koud lijf hobbelde ik op mn fietsschoenen naar de balk en bliep bliep ik kon gaan fietsen.
Fietsen
Ik had op de website gezien dat een heen en weertje amsterdam rijnkanaal zou zijn, dus niet al te moeilijk. Het stukje het dorp uit kende ik niet. De eerste 1km het dorp uit ging prima maar niet zo snel. Beetje opletten op voetgangers en mensen die hun hond aan het uitlaten waren. Toen ging het harder regenen. De volgende 4km had ik wind mee en regen tegen, ok dacht ik nog kan gebeuren. In ieder geval niet de hagel die ze hadden voorspeld. Toen ging het hagelen. Dit duurde een minuut of 10 en dit waren de km’s die ik vooral vol zelfmedelijden heb doorgebracht, als een razende trappend en 24km per uur fietsen vol tegen de wind in mezelf afvragend waarom ik in vredesnaam dit soort dingen bedenk om te doen. Deze gedachten wisselden zich af met mezelf moed in praten en vertellen dat ik eigenlijk heel bevoorrecht ben dit te kunnen doen (zeker icm 4 -5 mei etc), maar ja, leuk werd het nog niet echt. Pas toen ik een hele grote roze barbamama op de weg geschilderd zag staan besloot ik er maar de lol van te gaan inzien.
Het was aftellen tot km25 want daar hoopte ik het keerpunt tegen te komen zodat ik daarna vol wind mee terug kon fietsen. Nou dat klopte en met een fatsoenlijk tempo kon ik terugrammen naar Breukelen. Ik had al op mijn horloge gezien dat ik heel hard moest gaan wilde ik nog gemiddeld 30 per uur rijden, dit lukte (net wel of net niet) maar ik deed over het fietsen uiteindelijk 1u 20m. Kak, dat waren weer 5 minuten dacht ik nog.
T2
Het plan was vooral een kwestie van hup hup schoenen uit en nieuwe schoenen aan. Echter mijn voeten en handen waren zo koud dat dit helemaal niet makkelijk ging. Gelukkig werd mijn routine (haha) onderbroken door een vriendelijke meneer die me erop wees dat ik alvorens mijn fiets had opgehangen mijn helmbandje has losgemaakt. Dit kon en mocht niet en wanneer iedereen dit zou doen zou het chaos worden. Ik heb sorrysorrysorry gezegd en hij zag het door de vingers. Fijn. Door de kou en wind besloot ik mijn jasje aan te houden. Scheelde toch weer wat tijd en het zit ook niet ongemakkelijk en wat een geluk er zat ook nog een gelletje (gezouten caramel smaak) in dat ik nog kon opslurpen.
Tijd? 3 minuten, hoera precies wat ik hoopte (edit, zelfs dat niet, weer 1 min weg).
Lopen
Met natte koude voeten beginnen is zeg maar niet echt mijn ding. Ik had levendige flashbacks naar de kwart van alphen aan de rijn, waar ik 8km zo rondliep. Het geluk was echter aan mijn kant en het duurde nu maar 5 km en toen voelde ik mn voeten weer, yes ! Ik zag op mn horloge dat ik rond de 5.00 m p’km liep (tegen de wind in) en dat vond ik prima. Ergens op het parkoers mochten we nog een bruggetje over en zelfs met gevoelloze voeten viel ik daar niet af. Yes ! na 2.5km was er water (ja graag), na 5 km was er weer water en banaan, ja graag. Inmiddels kwamen de snelste dames uit de 3e serie me tegemoet lopen en dat was leuk want veel andere mensen had ik tot dusver niet gezien. Het was afwachten tot de snelste me kwam inhalen. Daarna kwam het keerpunt en mocht ik met wind mee terugrennen, yes!
Bij km 7,5 (inmiddels was de snelste vrouw mij voorbij gelopen) was weer water, ja graag. Toen was ik er bijna en bij de finish stonden mijn vrouw en kinderen te juichen toen ik eindelijk op kwam dagen. Iedereen was blij.
Van het looponderdeel heb ik echt genoten, het was droog, het waaide hard, het zonnetje scheen, ik liep lekker. Wat was de wereld mooi.
Tijd ? 48.45 daar had ik vrede mee.
Totaal 2.39
Nadien nog even gepraat met Marloes, die een hele goede race had volgens mij (kwam iets van 5 min na mij binnen) maar wel uit een serie (30 min) later ! dus super gedaan. Wat ook top geregeld was de massage nadien, stonden in een grote gymzaal een stuk of 10 masseurs en het was daar vreemd genoeg niet echt druk. Na een korte massage en praatje met nr 117 omgekleed en naar theehuis rijnauwen voor nogmaals een pannekoek en een lentebok.
Al met al dus 10 minuten langzamer dan ik hoopte, wel een pr met 5 minuten. Een lesje in nederigheid en toch wel ook wel een eye opener naar wat leerpunten en aanpassingen in de training vanaf nu. Op naar Terheijden!