DTS Zandvoort 2023

Gisteren voor het eerst dit jaar aan een wedstrijd meegedaan, de OD van DTS Zandvoort.

De zee was niet zo koud als werd gezegd, maar een wetsuit was wel lekker. Het water was een stuk kalmer dan vorig jaar, heel rustig zelfs.
Na iets minder dan 26’ stond ik weer op het strand en kon ik op de fiets naar het circuit.

De rondjes over het circuit zijn de reden om aan deze wedstrijd mee te doen. Het mooiste is om langzamere deelnemers in te halen zodat je het gevoel van een race krijgt.

De hoogteverschillen en snelle bochten (46km/u) zijn wel heel gaaf, de korte klimmetjes omhoog en de banking in de laatste bocht wat minder.
Het is wel een moeilijke wedstrijd omdat je zelf rondjes moet tellen. Uiteindelijk begon ik te twijfelen en wilde op de afstand letten. Dit zou 40,1 km zijn, maar wat doe je als je met 38,4 km bij T2 bent? Nog maar een rondje, want het zou meer dan 40 km zijn. Bovendien was ik net door een paar hele snelle fietsers op een ronde gezet (beetje frustrerend). Dit zou dus betekenen dat ik nog een rondje moest.

Na 1.20’ en 43,8 km (1 rondje teveel dus) richting T2 voor 2 rondes hardlopen gedeeltelijk over het circuit en de boulevard.
Vanaf de fiets zag ik al mensen wandelen en anderen die het vrij moeilijk hadden, dus besloot ik een voor mij normaal tempo van 6’30” aan te houden.
Mijn hartslag bleef ook bij dit tempo hoog en kreeg dit niet naar beneden.
Dit maakte het lopen heel zwaar en ik was blij dat ik na 10,5 km en 1.14’ bij de finish was.

Zonder het extra rondje fietsen zou ik keurig in de middenmoot overall zijn gefinisht.

Het was een mooie dag, maar natuurlijk heel warm en loodzwaar.
Ik zag achteraf dat mijn hartslag ook tijdens het fietsen steeds zo hoog was.

Veel vertrouwen voor de 70.3 in Hoorn gaf dit niet, al zullen de omstandigheden een flinke rol hebben gespeeld.