vorige zondag eerste triathlon gemaakt

Een heel verhaal. In februari werd ik naar Duitsland gestuurd voor mijn werk. Ik zocht gelijk iets om te sporten om zodoende iets om hande te hebben en wat nieuwe vrienden te maken. In de kantine hing een poster uit "Yes we can!" voor de Volkstriathlon Dalkeman in Gütersloh. 500m-20km-5km

Ik had in geen 10 jaar meer gezwommen, lopen is voor mij nefast. Als belg is fietsen uiteraard een specialiteit van me. Wel klote dat in het wiel zetten verboden is, als kind wist ik eerder wat een wiel was dan een bal.

Soit we kregen iedere week een schema, waarvan ik zoveel mogelijk probeerde te doen. 1×per week was er ook gezamelijke training maar dat lukte niet zo vaak wegens superdruk op het werk.

Trainingen:
Zwemmen: focussen op techniek. Ik doe schoolslag, crawl wil ik nog leren. Uiteindelijk haalde ik 5×300m zonder moe te worden
Fietsen: een uur lekker doorpompen
Lopen: dit was zwaar.
Looptraining hebben me 2 keer een geblokkeerde dijspier opgeleverd, dus ik wist dat ik echt wel moest doseren tijdens de wedstrijd. Koppeltraining deed ik consequent: na het fietsen een kwartier lopen.

En toen de grote dag. Ik had kousen aan van m'n vriendin, een triathlonpak van m'n ouders, zweetbandjes van een oude schoolkameraad, de helm van een collega (ironman), een geluksbrenger van het Yes we can team en een gsm vol met succes sms'jes. Het startschot werd gegeven en GO!

Het allerzwaarste van de hele triathlon moeten de eerste 50m zwemmen geweest zijn. Het was in een olympisch bad met 11 per baan. Ik begon vrij vooraan, maar we zaten met 4 naast elkaar op de eerste linie. Met schoolslag echt geen pretje. Ik probeerde eerst vooruit te komen, maar voelde dat ik gelijk ging opbranden, dus liet ik me maar terugvallen naar de voorlaatste plek ofzo. Ik ging voor het aankomen, niet om te winnen.
Na 5 banen kwam ik het water uit, en probeerde naar de wisselzone te lopen. Zwaar!! OMG vrijwel niet houdbaar. Maar ik wist, als ik nu begin te wandelen is het spelletje direct voorbij. Doorbijten en naar mijn fiets gejogd. Ik had een felblauwe handdoek erover gelegd dus kon niet missen.

T1: singlette over mijn kop, helm op de kop en dan op het gemak voeten gedroogd. Ik heb gevoelige voeten en ik wist dat als die niet droog waren dat het me de wedstrijd zou kosten. In totaal heb ik zeker 2-3 minuten in de T1 gestaan. Geen probleem. Fiets op en weg.
Het was 2 ronden van 10km, eerst 3×5km goed doorgefietst en de laatste 5km mijn benen laten rusten. Ondertussen maar dextro eten iedere keer m'n energiepijl zakte. Ik hoorde regelmatig mensen roepen: Das ist den Belgische. Jaja ik ben een internationaal athleet, direct op mijn eerste event.

T2: Deze ging supersnel. Fiets in de rek, schoenen uit. Ik voel aan mijn kousen: droog. Netjes dan hoeven die niet gewisseld te worden. Loopschoenen aan en weg. Ik kom aan het drankstalletje en neem een minuutje pauze om 5 glazen water achterover te gooien waarvan 2 over mijn gezicht ter afkoeling.

Hupsa en daar gaan we. Vrijwel direct zie ik een meisje lopen dat net iets trager is dan mijn tempo. Ik wil mezelf onder controle houden, rekening houdende met mijn dij die tijdens het fietsen even opspeelde. Ik ga dus rustig achter dat meisje lopen en geniet van het uitzicht (strak kontje). Na een half rondje voel ik dat mijn benen het beter doen en bij een helling loop ik haar rustig voorbij.
De eerste ronde was lang, vooral omdat ik het parcours niet kende. Ik kwam aan het keerpunt voor de tweede ronde. Rechts zag ik de finish met de trainers van het team. Nog 2.5km, ik had het gevoel dat ik al gewonnen had. Ik keer, drankstalletje. Ik stop weer, 2 glazen water en hupsa. Ik heb de drang om voluit te gaan maar ik hou me in, in een strak tempo loop ik de laatste 2,5km uit, ik zie de finish opdoemen en dat gevoel...... Het is gelijk klaarkomen met het mooiste meisje ter wereld (dat in Nederland op een telefoontje wacht).

Ik krijg een kaart van het team "Yes we can!". Ik loop naar mijn collega aan wie ik mijn telefoon in bewaring had gegeven. Ik bel naar haar om te zeggen dat ik er ben. Supertrots, zowel ik als zij.

Tijden: 15m over 500m zwemmen en T1
47m over 20km fietsen
31m over T2 en 5km lopen
Totaal 1h34m29s met een eervolle voorlaatste plek

Ben er nog altijd dolgelukkig van. Ik heb dezelfde avond de volgende al geboekt.

Ik weet waaraan ik kan werken. Van het zwemmen kan ik 10m maken als ik naar crawl overschakel. Fietsen kan enkel sneller mits coursefiets, ik heb helaas maar een citybike. Op de T1 en T2 is ook veel te beknibbelen, maar dat is ook geldgebaseerd. Lopen is een kwestie van training, dat wordt dan ook mijn focus de komende weken. Eerste investering is degelijke tri-loopschoenen.

Volgende is 600m open water, 20km, 5km midden juli. Met training en optimalisatie hoop ik dat in minder dan anderhalf uur af te ronden. Streefcijfer, niets meer. Aankomen is en blijft het belangrijkste.