En hoe is het bevallen, Toine, je eerste triathlon?
Het was niet bepaald de makkelijkste, vond ik. Het water was te koud voor mij om goed te kunnen borstcrawlen, dat viel tegen. Ik had de afgelopen weken toch al wel heel lekker buiten gezwommen, maar dit plasje was wel erg koud (afgekoeld?). Bij zulk koud water knijpen mijn luchtwegen astma-achtig dicht als mijn hoofd onder water komt, en kan ik niet genoeg lucht krijgen als ik crawl. Dus steeds stukken schoolslag moeten zwemmen en verder overleven. Geen porem, 24,5 minuut ofzoiets, ik heb overwogen de 2e ronde niet te doen, maar dat was toch mijn eer te na.
Fietsen ook zwaar. Die 1u15 was een onderschatting van de afstand (42 km), het bochtige parcours en de wind, en een overschatting van mijn benen. Ik had ook moeite met op gang komen na dat koude zwemmen, maar het ging gelukkig wel steeds beter. De stukken meewind langs de grote weg waren wel heel lekker. Ik weet niet precies wat ik heb gereden, want ik had op het verkeerde knopje van mijn horloge gedrukt (zucht), ik denk boven de 1u20, misschien wel 1u25. De GPS had het bij het zwemmen ook niet goed gedaan, dus ook wat dat betreft zat het niet mee.
Nouja, en na 1 rondje hardlopen uitgestapt, zoals verwacht. Dat rondje ging best wel aardig, marginale verbetering toch, van de blessure. Maar nog een lange weg te gaan.
Maar aan de organisatie lag het niet: die was prima, leuk parcours (vooral het lopen), en een geweldige trakteer-tent na afloop. Het leek wel alsof heel Krimpen aan het bakken was geslagen: allemaal zelfgemaakte taarten en cake en pannenkoeken en andere lekkernijen. Dat vond ik echt super! En ook leuk was de sfeer in het parc fermé en het gevarieerde deelnemersveld. Dus wat dat betreft allemaal voor herhaling vatbaar! Volgend jaar hopelijk weer een beetje warmer voorjaar.
Louise