Het idee achter de Praying Mantis, zo heet de houding met steilere armen, is doordat je handen voor je gezicht zitten de lucht langs je voorste delen van je lijf passeert en niet als het ware in het zeil slaat wat gevormd wordt door je buik/borst die compleet open is bij vlakke onderarmen. Je zou er namelijk een lage-druk-gebied mee creeeren.
Ik rij nu al een dik jaar met zo'n steile Praying Mantis (Floyd Landis begon er ooit mee).
Over het algemeen zijn het superieure posities als het om aerodynamica gaat, en met een beetje gewenning is het echt wel minstens net zo comfortabel. Je glijdt echt niet zomaar van je cups af
Smal zitten maakt overigens ook niet zo superveel uit, wat je wil is dat je schouders "shruggen" zodat ze iets naar binnen kantelen, maar een goede maat is dat je vwb je armen net zo breed kan zitten als je bovenbenen omdat je deze daarmee ook deels "verstopt". Kijk bijv maar eens naar baan-rijders. Die zitten ook vaak breder met hun armpositie. De handpositie is vaak belangrijker, omdat té smal zitten bij de elleboog-cups problemen kan even in de schouderpartij.
Het heel diep zitten zoals men vroeger vaak zag, stappen veel renners vanaf, omdat je toch ziet dat zo'n positie vaak vermogen kost. De fietsen blijven wel redelijk diep, maar er worden meer spacers tussen gestoken om er toch nog iets van te maken (zie Kung bijvoorbeld)
Mijn positie op mijn vorige TT fiets:
Ter vergelijking, wat andere posities;
In Engeland zijn extreme TT posities wel redelijk orde van de dag..
Floyd als "pionier"
Rohan Dennis;
Tom Dumoulin;
Baan-renners met brede armpositie
Kung TT positie: