Mag ik nog even doorklagen? In het besef dat het nog steeds allemaal klein leed is. Ik bedoel: ik ben gewoon gezond, ik heb alleen een heleboel pech deze maanden: een ongelofelijke opeenvolging van gekwakkel.
Ik was dus al van eind februari tot begin mei bezig met de gevolgen van die twee keer vallen. Dat is allemaal weer goed, ik voel alleen m'n pink nog een enkele keer.
Sinds begin mei heb ik een half in het water gevallen trainingsweekend in Limburg gehad (fietsmaatje en ik deden allebei bijna geen oog dicht in het hotel en zijn dus eerder naar huis gekomen), direct daarna werd ik verkouden (op zich niet erg, het was bijna een jaar geleden, maar toch een dagje verhoging en een paar dagen niet sporten), weer kort daarna heb ik twee dagen onduidelijk gekwakkeld met o.a. een verhoogde rusthartslag, en sinds vorige week maandag heb ik fikse last van m'n darmen.
Op dit moment wordt uitgezocht wat het is. Met dokter Google kwam ik zelf tot de hypothese darmparasiet (overgehouden aan het water van de Biesbosch triathlon?) maar dat is nog speculeren. Ik ben niet echt ziek, in tegenstelling tot manlief die ik mogelijk besmet heb. Hij had koorts erbij, maar bij hem lijkt het nu over. Ik ben soms wel futloos, zeker als de onrust in m'n buik me uit mijn slaap heeft gehouden. Misschien gaat het vanzelf over, anders hoop ik dat ik volgende week aan een antibioticakuur kan beginnen ofzoiets.
Ik doe het kalm aan maar kan op de betere dagen wel een beetje sporten. Afgelopen zondag kon een oefen-tijdrit in de vorm van een koppeltijdrit helaas niet doorgaan. Manlief was toen op z'n ziekst en voor mij was het net een slechte vlaag, sindsdien voel ik me wel wat energieker.
Alles bij elkaar heb ik me dus sinds eind februari slechts bij uitzondering helemaal fit en energiek gevoeld en/of lekker kunnen sporten, en nooit langer dan een paar dagen achter elkaar. Het valt me eigenlijk nog mee wat ik dan nog wel voor elkaar krijg, maar ik kan ontzettend verlangen naar onbekommerd trainen!
Louise