Ik vond het ook super! En ik ben echt enorm verbaasd hoe goed mijn benen nog voelden na afloop en de twee dagen sindsdien. Geen spierpijn of stijfheid, en ik voel me eigenlijk ook niet eens overdreven moe (al voel ik natuurlijk heus wel dat ik wat gedaan heb).
Het zwaarste vond ik zelf eigenlijk de kou in de ochtend: het duurde tot de middag voordat de regen ophield, veel langer dan ik in de voorspellingen gelezen had. Ik had van die (normaal gezien) warme, maar waterdichte Sealskin-sokken aan waar het water van mijn benen af inliep maar niet meer uit. Het fietst toch niet lekker met je voeten in twee waterbadjes van 2 graden Celsius... Ik heb het in elk geval nog nooit in mijn leven zo koud gehad. Gelukkig had ik op dat moment JanV bij me om me er mentaal door heen te slepen
Voordeel was dan wel weer dat daarna de kasseien en de hellingen alleen nog maar konden meevallen, en dat deden ze eigenlijk ook. Al moet ik bekennen dat ik op het steilste stuk van de Koppenberg en van de Paterberg ook heb moeten afstappen, maar de rest kwam ik fietsend op.
Wat ze op TV trouwens nooit laten zien is dat het afdalen van zo'n kasseienberg eigenlijk moeilijker is dan hem beklimmen. Ik vond het afdalen in elk geval doodeng! Je stuitert alle kanten op en het is een enorme toer om controle over je stuur en over je snelheid te houden, vooral als je al de hele dag in dezelfde houding op de fiets zit en je handen te verkrampt zijn om nog lekker te kunnen remmen. Mijn nieuwe remblokjes zijn in een dag al zo ver versleten dat ik overweeg om er nieuwe op te zetten. En die handen (niet de benen) zijn dus het enige lichaamsonderdeel waaraan ik echt merk dat ik de Ronde heb gereden. Ook gek: gevoelloze vingertoppen (nu nog dus), dat zal dus ook wel van het getril komen.
Ons leerpunt was vooral dat we een volgende keer wat minder lange pauzes moeten nemen bij de bevoorradingsposten. Wij hadden het niet zo in de gaten, maar je eet wat, je doet een plas en je prutst wat aan je fiets - en voor je het weet ben je een half uur verder. Alles bij elkaar hebben we bijna drie uur stilgestaan (inclusief stoplichten en lekke band, dat wel), en was het uiteindelijk nog doorfietsen om voor sluitingstijd binnen te zijn. Maar ik was vooral blij dat het zo (relatief) makkelijk ging.
/Herman