Bilateraal ademhalen (Pagina 1 van 2)

Ik ben eind 2020 pas begonnen met zwemmen om te trainen voor een eerste triathlon. Van te voren al veel filmpjes en websites bekeken en overal kwam wel uit dat beide kanten ademen het makkelijkste/handigste was om te kunnen tijdens een wedstrijd. Heb dit van begin af aan aangeleerd en ik vond het zelf helemaal geen issue. Nu kan ik zelf bepalen welke kant ik adem, maar ook voor het zwemritme vind ik het fijn om elke 3 slagen adem te halen. Elke keer 2 of 4 slagen is voor mij nu steeds net te kort of net te lang.
Kan me wel voorstellen dat als je altijd al gewend bent om 1 kant te ademen, dat het heel moeilijk wordt om je techniek en ritme aan te passen.

Laat begonnen met zwemmen. Gestart rond mijn 46e zo'n beetje en ben nu 51.
Adem links naar volle tevredenheid en zwem absoluut niet snel de 3.8 maar kom wel fris het water uit.  Doe er 1.5uur over.

Ik ben sinds dik twee jaar bezig met bilateraal ademhalen, na een jaar of 10 eenzijdig naar links, daartoe geïnspireerd door Frank van Tri-Experience in een cursus die ik toen deed en net herhaald heb. Volgens hem is bilateraal ademhalen een voorwaarde voor goede rotatie en dat weer voor een effectieve doorhaal. Ik kan ook wel voelen wat hij daarmee bedoelt: mijn techniek gaat erop vooruit.

Hij zei bovendien dat ik eigenlijk naar mijn niet-voorkeurskant beter ademhaal, want daar zitten minder ingebakken eigenaardigheidjes in, zeg maar. Ik ben geneigd wat bij-bewegingen te maken met m'n hoofd, en dat doe ik naar die voorkeurskant meer dan naar de 'moeilijke' kant. Volgens Frank geldt dat voor de meeste eenzijdige ademhalers.

Bilateraal ademhalen blijft alleen wel moeilijk. Als ik rustig zwem, gaat het goed, maar in een triathlon of ook in buitenwater lukt het (nog?) niet. Dan val ik terug op het oude automatisme. En dat dus na twee jaar nog, maar dat waren natuurlijk wel jaren die gehinderd werden door zwembadsluitingen. Ik zwom net voor de eerste lockdown technisch op m'n best en dus ook op m'n snelst, maar dat heb ik nog steeds niet helemaal terug.

Ik vind het zelf heel leuk om met techniek bezig te zijn, dus ik zie het niet als straf of vervelend om te oefenen, hooguit als frustrerend als ik terugval. Ik weet ook wel dat ik het bijna helemaal van techniek moet hebben, het zwemmen, met mijn iele bovenlijf. Wel denk ik: ik wou dat ik het meteen bilateraal aangeleerd had.

Louise

Bilateraal is ook voor mij bij 'hogere snelheden" moeilijk .   Linkerzijde bij sneller zwemmen.

Voor wat Ronny hier als voorbeeld geeft, vermoed ik eerder dat die topzwemmers al een jarenlange evenwichtige balans hebben. En dat bij topsnelheid ze iets meer lucht kunnen happen en toch geen nadeel ondervinden één zijde ademen op dàt moment.
Maar ik kan mis zijn.. het is een hypothese.

Zoiets denk ik ook, ja - er zijn wel meer dingen die topzwemmers doen die ik echt niet moet kopiëren.

Bij mij 'moest' dat juist andersom, want ik tilde m'n hoofd aan de voorkeurskant juist te veel op (automatisch) en heb dat onder andere weten af te leren door na te doen wat ik aan m'n niet-voorkeurskant deed. Dat zal per persoon verschillen, denk ik zo. In het begin voelde de niet-voorkeurskant raar stijf, maar dat is wel weg. Is misschien zo nog wel goed voor m'n  nek ook.

Volgens mij is dat wel het idee, ja, en omgekeerd ook. Ik bedoel: je moet wel roteren om bilateraal adem te halen en zo beïnvloeden ze elkaar gunstig.  Als je 1 op 2 ademt, heb je nauwelijks tijd om naar de niet-ademkant te roteren. Dat was Franks uitleg erbij, dus zijn argumentatie voor bilateraal.

Louise

Ik adem ook altijd rechts, maar vind voor de orientatie in open water het toch wel fijn als je zonder al teveel moeite regelmatig ook links kunt ademen.  Dus ik heb het me aangeleerd, maar dat is dan ook het enige echte voordeel dat ik zie, een op drie ademen in een race is gewoon te lang zonder zuurstof zitten.

Ik zie met ademen zeker wel wie er naast mij zwemmen, dus ja, in die zin orienteer ik me wel.
Enne, een keer hoge golven aan een kant, toch wel fijn dat ik nu dan kan switchen...

Na het lezen van deze thread heb ik het gisteren maar eens geprobeerd.
Het is vast heel persoonlijk: Het voelde voor mij nogal desorienterend, instabiel en onrustig. Bij ademen aan één kant (links) heb ik veel meer rust in mijn slag. Maar goed, dat doe ik al 40 jaar. Ik voel ook niet de behoefte om rechts te leren schrijven.
Als het voor anderen wel werkt, dan is dat natuurlijk prima.

Toch heb ik de indruk dat het is doorgesijpeld vanuit de profs, die zoveel uren maken in het water dat ze hun lichaam niet eenzijdig willen belasten. Voor de meeste amateursporters zal dit wat minder belangrijk zijn.

Ik zag toevallig deze week op GTN een video van Lucy Charles-Barclay, die aangeeft dat deze eenzijdige belasting mogelijk één van de oorzaken is van een stressfractuur in haar heup.

Eensmet Louise over de nek.

En jeetje ja, bij mij durde het ook wel weken hoor, voordat t normaal voelde.
Wat ik deed: 100m vertrouwd, 100m andere zijde, 100m bilateraal. Dat 3x.
De rest vd training vertrouwde kant.
En die 100m bouwde ik langzaam uit.

Zwemmen is momenteel het enige wat ik kan doen dus nu ook wat rustig baantjes trekken en op bilaterale ademhaling trainen, langs 2 kanten vlot kunnen ademen is toch altijd wel een voordeel natuurlijk.

Interessant. Ik weet van jonge roeiers dat die niet mogen boordroeien, dus met één riem en dus niet-symmetrisch, vanwege dan scheef kunnen groeien met hun rug. Dat het bij zwemmen ook kan voorkomen, wist ik niet.

Er zijn op zwemgebied sowieso veel verschillende opvattingen. Ik heb cursussen gedaan bij Tri-Experience, Zwemanalyse en de KNZB en hoorde af en toe tegenstrijdige dingen. En voortschrijdend inzicht is er ook, dus er verandert wel eens wat.

Louise